Iskut
Door: marceltijdink
Blijf op de hoogte en volg Marcel
15 Juni 2012 | Canada, Ottawa
Na een paar hersteldagen eindelijk weer fietsen, en uiteraard regent het dus weer, en niet zo’n beetje. Ik voel me net zo’n stripfiguur met een donderwokje boven zich dat hem continu volgt.
Ik ga nu van de Alaska Higway over op de Cassiar Highway, deze is naar wat ik hoor meer ‘scenic’ en er zijn veel beren en elanden te zien volgens tegemoetkomers.
De weg is smaller en heuvelachtiger en heeft zo mogelijk nog minder verkeer,1x per kwartier een (vracht)auto en soms uren niets. Het eerste stuk is triest, zo’n 50 km lang een verbrand bos, regen, grauw en nergens een plaats om te schuilen de eerste 100 km. Dr. Charkov heeft mijn Butt Buddy aardig behandeld maar op mijn bil zit nog een joekel. Die zou vanzelf weggaan als ik er ’s nachts een -gaasje met alcohol op zou doe, het ding zou vanzelf warm worden en verdwijnen. Nou warm werd die, midden in de nacht werd ik wakker met idee dat mijn gat in de fik stond, maar de puist heeft het wonderwel overleefd en dus moet ik veel op de pedalen blijven staan. Zo’n beetje driekwart gaat dan ook in running en dat kost veel kracht en energie, ik krijg het niet bijgegeten onderweg. Mijn zadel heb ik ook wat lager gezet dat schijnt minder wrijving op het zitvlak te geven, ik merk echter dat het niet best is voor mijn knietjes. Helaas heb ik de boutkop kapot gedraaid (welke sufkut zet hier ook een Aluminium imbusboutje in?) en dat is eigenlijk best wel een vet probleem want zo kan ik niet lang verder en verniel ik mijn knieën, en waar haal ik hier ‘Am Arsch der Welt’ een Imbus M6?
De route na Good Hope Lake wordt gelukkig mooier, smalle knusse ravijnen tussen 2 bergruggen links en rechts bedekt met dennen en loofbossen en vaak nog sneeuw. Prachtige meren op 1000 m hoogte en dieper onder in het dal variërend van diepzwart tot helder blauw, opaal en groen. Beekjes klateren van de berg af (wat wil je met dit weer) en komen in een donderende kreek samen, even is het droog en paar opklaringen en dan is het schitterend mooi hier.
Ik Jade City is een souvenir shop, aangezien er gratis koffie is ga ik natuurlijk effe kijken. Het blijkt dat 90% (!) van alle jade op de wereld hiervandaan komt. Ook de ‘locale’ Indonesische/Maorische/Afrikaanse handelaars halen het vaak hier vandaan, uiteraard zonder het te vertellen. Verder onderweg zie ik nog wel wat elanden maar geen beren. Volgens mij denken die dat deze zomer vals alarm is en zijn ze hun hol weer ingekropen om verder te slapen.
In Dease Lake vind ik zowaar een sloper in het dorpje. De plaatselijke Wielie Raaymakers is weliswaar niet te verstaan maar techniek is universeel dus is het imbusbout probleem snel uitgelegd. Na enig zoeken vindt hij onderin een rommelkist zowaar een geschikte stalen bout. Gered!
Van Dease Lake naar volgende plaats Iskut (aparte naam) wordt het heuvelachtiger, een pas van 1200 m en klimmetjes van 500 m dat is wel leuk. Na 50 km wordt het zowaar droog, en de uitzichten worden dan ook mooier, helaas nog niet fotogeniek door de donkere wolken, dan maar plaatjes van internet downloaden later. En daar komt zowaar weer een fietser tegemoet, Jim Verkammen (NL ouders)is Professor op Vancouver University en rijdt van Vancouver naar Whitehorse. Goede tips voor de weg voor me en tot nu toe heeft hij 1 uur regen gehad, die info had dan weer niet gehoeven.
Kort daarna zie ik weer een beer, en ook die vlucht de bossen in. Strakke actie, andere kant op was vervelender.
Bij een Motel nog even koffietje gescoord, lekker warm want het is net 10..12C. Een tijdje met de kokkin gekletst, zij komt van andere Provincie zoals veel van het horeca personeel dat ik tegenkom. Meestal blijven ze hier in de zomer voor toerisme en gaan dan winters terug, verdienste liggen in de paar tientjes per uur, met kost+inwoning is dat goed te doen. Ze is geschokt als ik vertel dat ik meer dan 1/3 belasting betaal. Hier is dat rond de 15% en dan ook met opbouw van pensioen.
En zo kom ik dan in Iskut (blijft leuk) voor overnachting, een bik op de weersvoorspelling (kan het niet laten) wijst uit dat het nog een week gaat regenen. Iskut.
Afstand: 143 km – 116 km- 99 km
Hoogte: 1300 m – 650 m- 1150m
Totaal: 1844
Ik ga nu van de Alaska Higway over op de Cassiar Highway, deze is naar wat ik hoor meer ‘scenic’ en er zijn veel beren en elanden te zien volgens tegemoetkomers.
De weg is smaller en heuvelachtiger en heeft zo mogelijk nog minder verkeer,1x per kwartier een (vracht)auto en soms uren niets. Het eerste stuk is triest, zo’n 50 km lang een verbrand bos, regen, grauw en nergens een plaats om te schuilen de eerste 100 km. Dr. Charkov heeft mijn Butt Buddy aardig behandeld maar op mijn bil zit nog een joekel. Die zou vanzelf weggaan als ik er ’s nachts een -gaasje met alcohol op zou doe, het ding zou vanzelf warm worden en verdwijnen. Nou warm werd die, midden in de nacht werd ik wakker met idee dat mijn gat in de fik stond, maar de puist heeft het wonderwel overleefd en dus moet ik veel op de pedalen blijven staan. Zo’n beetje driekwart gaat dan ook in running en dat kost veel kracht en energie, ik krijg het niet bijgegeten onderweg. Mijn zadel heb ik ook wat lager gezet dat schijnt minder wrijving op het zitvlak te geven, ik merk echter dat het niet best is voor mijn knietjes. Helaas heb ik de boutkop kapot gedraaid (welke sufkut zet hier ook een Aluminium imbusboutje in?) en dat is eigenlijk best wel een vet probleem want zo kan ik niet lang verder en verniel ik mijn knieën, en waar haal ik hier ‘Am Arsch der Welt’ een Imbus M6?
De route na Good Hope Lake wordt gelukkig mooier, smalle knusse ravijnen tussen 2 bergruggen links en rechts bedekt met dennen en loofbossen en vaak nog sneeuw. Prachtige meren op 1000 m hoogte en dieper onder in het dal variërend van diepzwart tot helder blauw, opaal en groen. Beekjes klateren van de berg af (wat wil je met dit weer) en komen in een donderende kreek samen, even is het droog en paar opklaringen en dan is het schitterend mooi hier.
Ik Jade City is een souvenir shop, aangezien er gratis koffie is ga ik natuurlijk effe kijken. Het blijkt dat 90% (!) van alle jade op de wereld hiervandaan komt. Ook de ‘locale’ Indonesische/Maorische/Afrikaanse handelaars halen het vaak hier vandaan, uiteraard zonder het te vertellen. Verder onderweg zie ik nog wel wat elanden maar geen beren. Volgens mij denken die dat deze zomer vals alarm is en zijn ze hun hol weer ingekropen om verder te slapen.
In Dease Lake vind ik zowaar een sloper in het dorpje. De plaatselijke Wielie Raaymakers is weliswaar niet te verstaan maar techniek is universeel dus is het imbusbout probleem snel uitgelegd. Na enig zoeken vindt hij onderin een rommelkist zowaar een geschikte stalen bout. Gered!
Van Dease Lake naar volgende plaats Iskut (aparte naam) wordt het heuvelachtiger, een pas van 1200 m en klimmetjes van 500 m dat is wel leuk. Na 50 km wordt het zowaar droog, en de uitzichten worden dan ook mooier, helaas nog niet fotogeniek door de donkere wolken, dan maar plaatjes van internet downloaden later. En daar komt zowaar weer een fietser tegemoet, Jim Verkammen (NL ouders)is Professor op Vancouver University en rijdt van Vancouver naar Whitehorse. Goede tips voor de weg voor me en tot nu toe heeft hij 1 uur regen gehad, die info had dan weer niet gehoeven.
Kort daarna zie ik weer een beer, en ook die vlucht de bossen in. Strakke actie, andere kant op was vervelender.
Bij een Motel nog even koffietje gescoord, lekker warm want het is net 10..12C. Een tijdje met de kokkin gekletst, zij komt van andere Provincie zoals veel van het horeca personeel dat ik tegenkom. Meestal blijven ze hier in de zomer voor toerisme en gaan dan winters terug, verdienste liggen in de paar tientjes per uur, met kost+inwoning is dat goed te doen. Ze is geschokt als ik vertel dat ik meer dan 1/3 belasting betaal. Hier is dat rond de 15% en dan ook met opbouw van pensioen.
En zo kom ik dan in Iskut (blijft leuk) voor overnachting, een bik op de weersvoorspelling (kan het niet laten) wijst uit dat het nog een week gaat regenen. Iskut.
Afstand: 143 km – 116 km- 99 km
Hoogte: 1300 m – 650 m- 1150m
Totaal: 1844
-
16 Juni 2012 - 05:38
Moeder:
Hier is `t niet veel beter met de regen .
Jammer .
veel succes .
Sterkte met alle ongemak .
Ik blijf trots op je.
moeder . -
16 Juni 2012 - 07:58
Mieke Janssen:
Zowel weer als butt Iskut.
Maar wat een doorzettingsvermogen!! -
16 Juni 2012 - 08:08
Marij Gijsen:
Fietse oppe Highway
met unne buddy op de butt
en dan auch nach in de raegen
jao.....det iskut!!!
Mer hoewel ut der
met de tegeslage neet um gekt
Heb ich vur al dien
inspanninge......
un mateloos respect..
En al zit ut auch get tege
en duit de butt buddy pien
Marcel...doe wits ut....
Nao raege kumt altied.....(juist ja)
-
16 Juni 2012 - 14:34
Gert:
Ik volg je reis zelfs via Google Streetview. Dit geeft een goed beeld van de omgeving waar je doorheen fiets (maar dan bij mooi weer, sorry).
.. en als je een M6 boutje vindt in Dease Lake, dan weet ik zeker, dat je ook van je buddy afkomt ;-)
BTW Iskut heb je nog niet als waypoint op het mapje staan. Je bent dus al veel verder zuidelijk. -
16 Juni 2012 - 15:24
Ome H :
Behalve baere zulse dao aug wel beavers taege kome, toch? -
17 Juni 2012 - 12:59
Peter:
Regen en kontpuisten... en af en toe een verlopen beer.
Ik hoop dat je herinneringen later, zich niet zullen beperken tot deze highlights :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
