Weergaloos mooie Rocky Mountains in Jasper Park - Reisverslag uit Lake Louise, Canada van Marcel Tijdink - WaarBenJij.nu Weergaloos mooie Rocky Mountains in Jasper Park - Reisverslag uit Lake Louise, Canada van Marcel Tijdink - WaarBenJij.nu

Weergaloos mooie Rocky Mountains in Jasper Park

Door: marceltijdink

Blijf op de hoogte en volg Marcel

03 Juli 2012 | Canada, Lake Louise

Om 't maar direct te zeggen: Ja het is waar, de Icefields Parkway in Jasper Park is inderdaad een van de mooiste wegen die ik ooit heb gezien, de Canadese brochures hebben geen woord gelogen.
De start is wat minder, ik heb spierpijn dat het zo kaakt (excuus voor het Limbabwisme) van de bergtocht en uiteraard regent het als ik vertrek, dat betekent dat de omgeving en bergen nauwelijks te zien zijn in de mist. Maar, er is een groot voordeel aan starten in de regen: het kan alleen maar beter worden (na ja, behalve als je dan nog eens windkracht 6 tegen krijgt). En zo blijkt het ook te gaan, de regen stopt en de Athabasca Waterfalls zijn het eerste zichtbare hoogtepunt. Het zijn niet de Niagara-Waterfalls maar wel heftige watervallen gevormd door de smeltende gletsjers. Allengs komen er meer opklaringen en de omgeving is adembenemend. Links en recht bergketens met wit besneeuwde toppen, watervallen die omlaag klateren, gletsjers tegen de bergen en meren met een opaal groen achtige kleur. Deze aparte kleur wordt trouwens veroorzaakt door de mineralen van de smeltende gletsjers en zelf in de bewolking ziet het er schitterend uit. De tocht schiet niet op want iedere 5 minuten stop ik voor een foto. Achteraf niet allemaal even spectaculair maar dat ligt meer aan mij en tekort aan zonlicht dan aan de omgeving. Hoogtepunt is Columbia Icefield waar maar liefst 8 gletsjers tussen de witte bergtoppen liggen, de Athabasca Gletsjer zie je prachtig vanaf de weg. Dat blijkt niet geheel onbekend want het sterft van de toeristen hier, vooral Japanners die uit de bussen worden gedropt en dan met hun camera naar voren rennen om als eerste een foto te nemen en vervolgens uren in de rij staan voor een dure karige hap van het enige restaurant in 100km omtrek.
Zelf ga ik 3 km verder naar een basale park camping zonder faciliteiten. Daarom heb ik een grote zak muesli-gedroogd-fruit-noten gekocht tegen een vermogen in het ook al dure Jasper en verheug me erop die vanavond op te peuzelen en pak alles uit op de picknicktafel. Als ik me omdraai is de zak eten al weg, in de verte hoor ik een triomferend gekras en zie een kraai met mijn avondeten wegvliegen. Smerige dief! Gelukkig is er nog een noodrantsoen en zowaar een hutje om te schuilen en te koken met daarin zelfs een kachel! Aangezien het koud is op 2100 m probeer ik die, zonder veel succes, aan te maken. Dan maar een flinke scheut benzine uit mijn brander erop en aansteken die hap. Stom, zelfs een kleuter weet dat. Een steekvlam van 1,5 meter zorgt ervoor dat ik mijn pony de komende maand niet meer hoef bij te knippen. Niet erg want die was toch al te lang.
De tweede etappe is net zo mooi, tussen de Rockies en met een kort uitstapje naar Peyto Lake, opnieuw zo’n prachtig groen meer en dat ik vanuit 2000m hoogte kan bekijken.
Voldaan kom ik in het (supertoeristische) Lake Louise, mijn benen zijn nu helemaal volgelopen met melkzuur van de kuiten tot aan de zitbulten. Tijd dus voor een paar echte rustdagen. Ik ga me daar eens goed verwennen en logeer in een geweldig mooi Hostel (= soort hotel voor veel minder geld door meer mensen per kamer/slaapzaal). Al direct leuke gesprekken met mijn Zwitserse kamergenoten en bij het eten met een mooie Nieuw Zeelandse die uit Duitsland blijkt te komen. Mooi moment om weer eens mijn Duits te showen. Allen moeten daags erna helaas al verder maar er komen vast leuke vervangers.
Zo’n Hostel is nog wel te betalen, zeker als je op ‘zaal’ ligt, tussen de 25..40$. Campings zijn hier tussen de $10 (natuurcamping) en $25. Nu we toch over prijzen hebben, het eten en de supermarkten in Canada (en destijds ook Alaska) zijn echt duur tov Nederland. Over het algemeen 1,5..2 x zo veel. Dit toeristenoord spant de kroon, monopolie in het park, niets in de buurt dus een brood kost ca. $ 5..6, (klein) potje Nuttella $6, vlees en kaas idem voor 100 gr en over drank zullen we het maar niet hebben. Wel zo goed voor mijn lever.
De volgende dag blijkt het Hostel een prima keuze boven de camping, er barst een vreselijk noodweer los en ook de stroom valt uit. In de warme en knusse lounge geniet ik van een dagje relaxen, beetje internetten, wat klusjes doen en straks eens gaan beslissen welke route we naar de US gaan nemen. Wat een luxe.


Afstand 113-130-0 km
Hoogte 1250-1650-0 m
Totaal: 3193 km

  • 03 Juli 2012 - 20:19

    Moeder.QWeer `n Mooi:

    Weer `n mooi verhaal .
    Wat kan `n fietser allemaal meemaken .
    geniet van alles jong .
    veel groeten Moeder

  • 03 Juli 2012 - 20:58

    Hub V Rijswijck Veld:

    hallo marcel
    ik volg iederedag je reisverslag
    ik wens je een heel mooie verdere reis en hoop je over een jaartje gezond en wel terug te zien in dorp

    groetjes hub

  • 04 Juli 2012 - 07:04

    Carin:

    Hoi Marcel, ik val in herhaling als ik zeg weer n mooi reisverslag van je te lezen! Goh,wat n uitzicht en n pracht wat je allemaal ziet! Supermoi! Je maakt en beleeft heel wat daar zo te lezen. Leuk dat je je duits weer es wat op kunt halen ehm...haha ;-) Geniet ervan! Zorg goed voor jezelf en tot lezens weer! Groetjes van mij en n poot van "the Rock" Ps. De temperaturen hier worden ook steeds aangenamer! :-)

  • 04 Juli 2012 - 17:42

    Ome H:

    Onze Marcel fietst zijn droom in een ver land
    En tot nu toe, denk ik, nog geen lekke band
    Wel wat vaker een nat pak
    En wat extra balletjes op het zitvlak
    Maar voor ons nu graag een foto van die mooie meid uit Nieuw-Zeeland!

  • 04 Juli 2012 - 19:13

    Mary Tijdink:

    Hoi Marcel,
    Wat een onderneming. Geweldig dat je hiervoor het lef hebt. En wat leuk om je te kunnen volgen. Prachtige foto's.
    Groeten uit Goor van tante Anny, oom Joan en Mary

  • 05 Juli 2012 - 18:00

    Jo Tubée:

    Hai Marcel, Dat het heel erg goed was dat je hier aan begon wist je al. Anders was je er niet aan begonnen.
    Dat het nu in de praktijk ook nog zo positief uitpakt is dubbel genieten. Heel veel plezier en heel veel moois wens ik je. Groet, Jo.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Canada, Lake Louise

Panamerican Biking

Ik heb altijd gefantaseerd dat het geweldig moest zijn om de Amerika’s door te reizen: weidse landschappen, bossen, meren en canyons, zonovergoten eindeloze golvende wegen en ineens een Harley kroeg op een verlaten weg , maar ook de fascinerende vergane culturen in Midden en Zuid Amerika en de gletsjers en natuurgebieden in Patagonie.
Ik ben u 52, een mooie leeftijd om jongensdromen nog te verwezenlijken dus van mei 2012 t/m dec 2013 ga ik een fietsreis maken van Alaska (Fairbanks) tot het uiterste zuiden van Chili (Ushuaia).
Het plan:
De route die ik wil doen gaat grotendeels over de PanAmerican Highway. De start is eind mei 2012 in Alaska en via Canada (juni/juli met o.a. de parken Jasper/Banff) terug in de US langs de westkust (San Francisco, Los Angeles). In de herfst dan via Route 66 naar de Grand Canyon en daarna via Mexico door Midden Amerika naar Panama. In het voorjaar 2013 moet ik dan ergens in Ecuador verdergaan met gedeelte door Zuid Amerika eindigend in Patagonie en Vuurland.
Er is ook wel aardig wat voorbereiding aan vooraf gegaan. Allereerst een goede fiets (Koga Myata met riemaandrijving en Rohloff naaf, natuurlijk van de Vakantiefietser) en kampeer/reisspullen. Ondanks dat ik zoveel mogelijk heb bespaard kom ik op 32..35 kg bagage, incl. de fiets betekent dat ik over de 50 kg ga meeslepen. Voor diegenen die ook zoiets willen doen, veel informatie hiervoor vind je in het boekje ‘de Wereldfietser’ van Eric Schuit.
Een generale repetitie is ook aan te raden, die heb ik in april door Toscane gedaan, een week langs Pisa, Lucca, Volterra, San Gimignano en Siena met afstanden rond de 65 km. Heel mooi en erg nuttig, zo was mijn superlichte slaapzakje in Italie al veel te koud en iedere avond 2 flessen wijn is ook geen aanrader voor sportieve prestaties, hoewel erg gezellig.
De globale route is in totaal ongeveer 30.000 km, om dat te halen is de planning om ongeveer 100 km per dag te doen, met 1..2 daagjes vrij in de week. Zo niet, zijn er nog altijd bussen en treinen ;-)

Recente Reisverslagen:

26 Augustus 2016

Foto's Ecuador zomer 2016

11 Augustus 2016

Terug in Ecuador, en je gelooft ’t niet….

31 Mei 2016

In Ecuador zie ik het even niet meer zitten

20 Mei 2016

Foto's Colombia mei 2016

19 Mei 2016

Verdwenen drugsbaronnen en flinke bergen
Marcel

Ieder heeft zijn dromen, de mijne is om Amerika door te trekken: weidse landschappen, bossen, meren en canyons, zonovergoten eindeloze golvende wegen en ineens een Harley kroeg op een verlaten weg , maar ook de fascinerende vergane culturen in Midden en Zuid Amerika en de gletsjers en natuurgebieden in Patagonie. In 2012 heb ik al eens een sabbatical genomen om deze Panamerican route te gaan fietsen. Destijds vanaf Fairbanks (Alaska) via Canada door de prachtige Rocky Mountains naar Vancouver en langs de fantastisch mooie US Westcoast richting Californie. Helaas ben ik toen na 2 maanden en 5000km in Oregon van m´n fiets gereden. Dus nu in 2015 is het tijd voor een herkansing :-) In mei heb ik m´n baan opgezegd om 1,5 jaar op m´n gemak van Alaska naar Vuurland te fietsen. Start is midden juni vanuit Deadhorse in het noorden van Alaska, het gedeelte door Alaska naar Anchorage had ik nog niet gedaan en wordt een leuke en waarschijnlijk eenzame uitdaging, honderden kilometers onbewoonde wereld afgezien van wat elanden en beren. Vanaf Anchorage (Whittier) dan in juli een korte zee-cruise naar Vancouver (Canada heb ik 2012 al in stromende regen gefietst, dat hoeft niet meer zo nodig). Vandaar de Panamerican route weer oppakken langs de heerlijke Westcoast (San Francisco, Los Angeles) en via Route 66 en Texas of via de Baja California naar Mexico. Nog niet in detail gepland maar in grote lijnen volgen dan Midden Amerika, Columbia, Equador, Peru en Bolivia, Chili/Argentina en uiteindelijk de finish in Ushuaia (Vuurland). Tijdens de voorbereidingen kwam ik via Jellie nog in contact met Leontien van Moorsel. Ze gaf een indrukwekkende presentatie hoe ze de tour de France destijds heeft gewonnen met als eten enkel wat blikken bonen. Een formidabel prestatie dat veel zegt over haar doorzettingsvermogen en talent, maar aan de andere kant, ze kon er niet van genieten omdat ze dus anorexia had. Dat heeft ze overwonnen en daarna heeft ze zich belangeloos en met veel energie ingezet om jongeren met anorexia (een onderschat probleem) te begeleiden en het ook te overwinnen. Leontien, haar man (Michael van Zijlaard) en de medewerkers verrichten hiermee fantastisch werk bij de stichting LeontienHuis (http://www.leontienhuis.nl/) Waarom zeg ik dit, omdat we aan de praat kwamen over m’n reis en ze mij met een fantastische set wielerkleding hebben gesponsord. Bij deze dus een vermelding van http://www.leontienhuis.nl/ kijk eens op de site en beter nog, doneer aan dit goede doel.

Actief sinds 22 Mei 2012
Verslag gelezen: 709
Totaal aantal bezoekers 234751

Voorgaande reizen:

24 Mei 2012 - 23 December 2013

Panamerican Biking

Landen bezocht: