Indiaanse dorpen

Indiaanse dorpen
De laatste etappe op de Cassiar Highway is nog effe een lange want tot het einde (ca. 155 km) is weer eens niets onderweg. Het aantal beren wordt minder (3) daarvoor wordt ik nu aangevallen door moeder fazant of iets wat daar sterk op lijkt dat haar kinderen wil beschermen, koddig beest. Het worden er 158 km, dit keer gemeten via de km-bordjes want de batterijen van mijn GPS houden deze marathontochten niet uit ;-). Overigens zijn de afstanden die ik opschrijf die ik van mijn GPS/kilometerteller aflees, dat zijn niet altijd die van plaats tot plaats ook al omdat ik soms een zijtocht maak (zostraks meer) en de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik regelmatig terug moet omdat ik wat heb laten liggen. Dit keer het water (en hup, weer 6 km gratis fietsen erbij) en daags erna laat ik mijn leesbril liggen (helaas foetsie, zal je wel bekend voorkomen he vanW?) Dit ook omdat ik zag dat Gert via Streetview volgt, en die is nogal precies :). Overnachten kan ik op de verlaten dorpscamping Kitwanda, een oud indiaans plaatsje. Daar ontmoet ik George, een soort zzp-boswachter die parken onderhoud, in zijn auto rondtoert om ze te bezoeken, overal en nergens slaapt, in meren vist voor eten en zich daar ook wast, brrrr. Bij het kampvuur hebben we diepgaande gesprekken, hij wil de wereld beter maken en zijn geld (groot eigen huis en erfenis) wil hij aan soort micro krediet projecten voor sustainable-organic-farming (biologisch boeren zeg maar) besteden. Ik krijg van hem allerlei eten en tips en contacten voor slapen onderweg. Aparte maar doodgoede gozer.
De volgende snelweg (Yellowhead, richting Prince George) is weer compleet anders. Veel drukker, meer plaatsen onderweg en ook langs de kant meer ‘geciviliseerd’: boerderijen, mooie weiden vol met bloemen en zowaar een paar koeien en niet onbelangrijk heerlijk zonnig weer. Ik krijg een beetje ‘t Frankrijk/Italie gevoel van de fietsvakanties met Elise: op tijd afstappen voor een leuk plaatsje (nu stoppen we eindelijk Tijdink, slavendrijver)”, cafeetje met terras onder druivenstruiken en een heerlijke cappuccino met een dolce voor €5. Hier krijg je echter voor minder dan $2 een grote mok koffie en altijd een gratis refill. Dat zou de Nederlandse horeca ook eens moeten doen ipv die dure kleine kopjes, behalve dan weer bij de Pool, daar is 1 kop koffie al voldoende belevenis.
Volgende stopplaats weer in een Indiaans plaatsje (K’San) en vlakbij ook nog gouddelverplaatsje (Hazelton). Dat laatste is prachtig opgeknapt en ziet er echt uit als in het Wilde Westen tijdperk met oude houten huizen. Rond omheen fantastisch onderhouden huisjes en gazons waar de Forrest Gumpjes volop aan het maaien zijn. Dat heb ik in de bush-bush afgelopen weken toch eigenlijk wel een beetje gemist, die variatie in plaatsjes, mensen en gebeurtenissen.
Van Terry, de Indiaanse camping eigenaar, hoor ik dat de originele oude taal verloren gaat behalve bij feesten waar nog de formele bedankwoorden worden gesproken. De ‘First Nation People’ zijn hier wel een stuk trotser dan in de stad (maar allemaal nog steeds veel te vet) en proberen er wat van te maken. Opvallend is dat ze overal voetbalvelden hebben (ik weet het, slecht onderwerp nu), in K’san zo groot als Koningslust wel 3 verschillende locaties. Zowel in K’San als Kispiox 15 km verderop staan nog oude originele totempalen. Een aparte sfeer heerst hier. Op de camping is een soort Indiaans feest waar ik dus weer met de (enorm verbrande) neus in de boter val.

Afstand 158 - 86 km
Hoogte 850 - 600 m (schat ik, GPS ff dood)
Totaal: 2329 km