In Ecuador zie ik het even niet meer zitten
Door: Marcel
Blijf op de hoogte en volg Marcel
31 Mei 2016 | Ecuador, Quito
Bij het ontbijt nog even de eenzame receptionist geholpen om de WIFI werkend te krijgen en dan in een heerlijk zonnetje door een verrassend rotsachtig berggedeelte. Weer heel anders als de groene weiden maar ook mooie ravijnen en uitzichten. Beklimmingen en afdalingen wisselen elkaar af, helaas worden mijn remmen met de dag slechter en is het bergaf niet alleen in de remmen maar ook met de billen knijpen. Na Ibarra gaat het slingerend om de ‘Cerro Imbabura’ (een dooie vulkaan met een prachtig meer erlangs) naar de volgende beklimming in de richting van Cayambe. Het plaatsje is genoemd naar een actieve vulkaan vlakbij (het stikt hier trouwens van de vulkanen er ligt er altijd wel een dichtbij) van 5.790 m met een besneeuwde top. Die kan ik in het donker helaas niet zien maar wel een hotel (Gran Colombia) en de lichtjes van de daarachterliggende kermis (Aha!). Überhaupt gaat het zien de laatste maanden geleidelijk slechter. Vorig jaar in Mexico had ik nog een oogarts bezocht met verdacht op ‘natte macula’ aan mijn rechteroog maar die dacht aan wat rondzwemmende onschuldige ‘floaters’ (nog gracias, sukkel). Intussen zijn alle rechte lijnen voor mij krom en kan ik met rechts niet meer lezen. Beetje verontrustend. Maar wel een leuke kermis :-). (21-5-2016 Afstand: 100 km Hoogteverschil GPS: 1390 m MapMyRide: 2005m)
Philippe (de Duitse biker) had me al gemaild dat hij de etappes naar Quito in de bus had gedaan om zijn knieën te sparen en waarschuwde me voor vreselijke beklimmingen en dagen fietsen naar Quito. Blijkbaar ziet het er in de bus toch erger uit want ik hoop vandaag nog in Quito te komen, de hoofdstad van Ecuador. Eerst wel nog even de evenaar passeren en precies op die plek hebben ze hier langs de weg een metershoge ‘zonnewijzer’ gemaakt waar je uitleg kunt krijgen over zon, aarde en leuke astronomische weetjes. Zo hadden pre-Inca volken al door waar de evenaar precies lag, op welke dagen de zon er pal boven stond en de uiterste zonnestanden op 21 juni en 21 december. Bijzonder interessant, ook om te zien dat het kompas van mijn GPS 15 graden uit het lood was als ik hem over de evenaar legde. Mooie uitzichten en een flinke klim naar Quito volgen maar het weer is prima en de eerste drie bergritten gaan eigenlijk boven verwachting snel. Mijn hostel (Chicago Hostel, een tip van Philippe) heeft een dakterras met een fantastisch uitzicht over de ‘oude stad’ en nabijgelegen kathedraal. Quito ligt tussen twee bergwanden op een 2800 meter hoog plateau en het oude centrum is een van de best bewaarde koloniale stadscentra ter wereld dus hier kan ik de komende dagen prima rondkijken. (22-5-2016 Afstand: 100 km Hoogteverschil GPS: 1025 m MapMyRide: 1645m Totaal: 16.698 km)
Drie dingen wil ik hier iig doen: de stad bekijken, mijn remmen (laten) maken en mijn ogen (laten) nakijken. Het eerste is geen probleem, op loopafstand ligt het centrum met tig kerken, kloosters, kathedralen en huizen uit de 16de en 17de eeuw. Overdag druk en gezellig, veel winkeltjes en straatverkopers, vooral traditioneel geklede indigena’s (poncho, kleurige rok, vilten hoedje) die echt van alles en nog wat aan je proberen te slijten. Aangezien ik niet zo’n interesse heb in Engelse sleutels, kinderbadjes, zakken aardappelen, wasmanden en houten snuisterijen kan ik ze (vriendelijk) afschudden. Ze zijn trouwens niet vervelend en zien er exotisch uit. Na zes uur ‘s avonds gaan dan ineens alle rolluiken dicht, verkoopsters in de bus en publiek te voet naar huis en na achten is alles uitgestorven. Een wandeling door de lege stad is overigens ook een speciale belevenis, net of je in een vreemd groot huis mag rondsnuffelen. Intussen ben ik ook maar zelf begonnen om (opnieuw) nieuwe remblokjes te monteren en (opnieuw) alles in te stellen. Omdat in het voorwiel nog een flinke slag zit valt dat bepaalt niet mee. Na een dag knommelen maak ik hoopvol een proefritje voor het hostel en wordt op de kruising bijna door een bus doormidden gereden. Nou remt er dus werkelijks niets meer potverdimme. Een geweldige verbetering, sukkel. Tijd voor een bezoek aan de lokale fietsboeren die gelukkig allemaal vlakbij op een kluitje wonen. Nummer een snapt er niets van en wou me nog een broek aansmeren (wel nodig trouwens, had hij goed gezien), #2 geen verstand van hydrauliek, #3 ook niet maar checkte iig nog gladheid v/d blokjes, #4 verwees me naar #5 die niets van Magura (merk) wist maar wel iemand kende aan de andere kant van de stad. Na 16 km vond ik de winkel: dicht. Gelukkig kwam Oswaldo er toch nog aan en die dacht dat de olie te warm was geworden: mijn bagage en ik zijn te zwaar voor deze remmen. Ik, te zwaar! Grapjas. Hij had helaas geen juiste olie net als zijn collega iets verderop (op een kluitje he) die dacht dat de remolie had gelekt (niets te zien, maar ja). Desondanks lijkt het vervangen van de remolie wel een mogelijke oplossing, even over nadenken of ik het door deze ‘experts’ hier in Quito laat doen.
Het belangrijkste natuurlijk het laatst gedaan, ja prioriteiten moet je kunnen stellen ;-). Na lang zoeken heb ik een (vermoedelijk goede) oogkliniek gevonden en op redelijke termijn een afspraak kunnen maken. Ik bespaar jullie de verhalen van huisartsen, ziekenhuizen, verwijzingen en vergeefse wandelingen door de stad. De kliniek was supermodern met prima apparatuur en de diagnose was snel gesteld: ‘natte macula’ aan mijn rechteroog. Mogelijk te stabiliseren/verbeteren via injecties in het oog.
{voor de geïnteresseerden: in feite is de ‘macula’ het focuspunt achter in het oog op het netvlies die in mijn geval door wildgroei en lekkages van bloedvaatjes omhoog is gekomen (lijkt nu ook een vulkaantje) daardoor is m’n zicht nu ‘uit focus’, met meer verlies van zicht op termijn}
Een injectie kost $1200 en moet misschien maandelijks dus overleg met de Ziekenverzekeraar is wel zo verstandig. En ja hoor, dat wordt mogelijk een probleem omdat ik al bijna een jaar in buitenland ben. Beste oplossing lijkt me: een vlucht terug naar Nederland en daar second opinion oogarts en behandeling. Zo gezegd zo gedaan, de fiets bij het hostel gestald en de 2 Juni teruggevlogen naar NL, net op tijd voor Hökskedaag met mijn vriendengroep. Intussen verschillende onderzoeken en een laserbehandeling gehad. De diagnose blijkt iets complexer (Idiopathic Juxtafoveal Macular Telangiectasia (MacTel) type 1). Blijkbaar vrij zeldzaam en het is onduidelijk of en welke behandeling werkt maar wel een interessante naam voor scrable of galgje. Eind juli nog een laserbehandeling en dan de 31ste weer terug naar Ecuador. Of de behandeling werkt zie ik dan wel (of niet natuurlijk).
Vervelend maar niks in vergelijking tot wat ik hoorde van een van m’n vrienden die ernstig ziek is. We zijn hier allemaal erg van ontdaan en ik wens hem en z’n gezin heel veel sterkte toe komende tijd. Wat me eraan doet denken: geniet van elke dag en doe wat je gelukkig maakt.
-
23 Juni 2016 - 13:38
Jan Siermans:
Wat een verwarring !
Last van je oog, je remmen en een verkoudheid.
Als laatste schrijf je dat je ons aanbeveelt om van het leven te genieten omdat het je duidelijk is geworden door de ziekte van je vriend dat het leven kort kan zijn.
Welaan ik zou zeggen hou een oogje in het zeil, remmen los en gaan.
Berg op bergaf op naar het zuiden ;-) -
24 Juni 2016 - 12:37
Ineke:
Jeetje, wat vervelend Marcel, dat met je oog. Kun je niet echt gebruiken op zo'n tocht natuurlijk.
Maar je hebt gelijk: Geniet nooit met mate! -
26 Juni 2016 - 22:34
Pim :
Hoi,
Even over je remmen, maak de remvlakken (schijven, velg whatever) met benzine goed schoon,blokken natuurlijk ook. Wrijving is niet optimaal meer . Heb ik zelf ook meegemaakt. Goede reis verder en hopelijk niet meert zulke vervelende dingen. -
14 Juli 2016 - 14:13
Peter Rensing:
He Marcel, wat een verhaal weer. Aan de titel te zien dacht ik dat je het fietsen beuh was. Maar je ZAG het gewoon echt niet meer. Succes met de oogbehandeling, hopelijk komt het weer helemaal goed. En veel fietsplezier in Zuid-Amerika vanaf eind juli. -
25 Juli 2016 - 08:53
Edwin:
Hoi Marcel,
Wat een extremen en hopelijk gaat het ondertussen beter en kun je door met je avontuur.
Je doorzettingsvermogen heeft je hier gebracht en zal je ook in Patagonië brengen.
-
13 Augustus 2016 - 14:40
Karel Luiijf:
Hoi Marcel,
Heeft het laseren geholpen? Ogen zijn ingewikkeld en kwetsbaar, heb ik ook moeten meemaken, maar wel levende prachtinstrumentjes. Wees er zuinig op! Als je (hopelijk) weer aan fietsen bent: goede reis!
Vriendelijke groet,
Karel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley