Veel beestenspul op weg naar Vanderhoof

De bergen worden nu minder maar de route blijft variatierijk en mooi, het weer onveranderd veranderlijk: veel donkere bewolking vaak een bui en soms zon maar wel een lekkere temperatuur van ~24C.
Het tempo zit er lekker in en ik speer door de wouden en over de heuvels. Een beetje te hard want na 140 km mis ik mijn geplande stop in Burns Lake en vind vooralsnog geen goed alternatief. De hele route staan er al borden ‘save Babine Sawmill’. Het blijkt achteraf om een afgebrande houtzagerij te gaan (Jahaa, een ware combinatie voor Wim) die moet worden herbouwd. Ik fiets nog een flink stuk door en kom zowaar in een opklaring en zie eindelijk een plekje voor wildkamperen. Net als ik indraai vliegt er een grote arend uit het bos over mijn kop en zweeft naar het meer. Bruin met witte kop/staart en vleugeltippen. Wat een machtig mooi gezicht, veruit het mooiste beestenmoment tot nu toe. Ik zie nu dat m’n geplande stekje op het terrein van Babine Sawmills ligt, geen idee of het mag. Als ik m’n tentje installeer hoor ik een vreemde brom en schrik want achter me vliegt een soort megagrote hommel, en verdomd: het is een kolibri! ik wist niet dat die hier voorkwamen. Daarmee was het Ying gedeelte van de dag gedaan en brak het Yang gedeelte aan voor het evenwicht. Het bleek dat ik in de Muggenhoofdstad van Canada ben gaan wonen, duizenden zijn er al intussen om me heen, en niet die slome grote musquito’s maar kleine, venijnige, agressieve bijtertjes. Voor verkassen ben ik te moe en denk dat het wel goed komt, muskietennet op de kop, lange broek aan en alles dichthouden met sokken en wanten. Dat valt nog wel tegen, eten koken met dat net op is al lastig maar eten helemaal, ieder hap dat het net omhoog gaat: hup weer een tiental muggen erbij. Tot overmaat van ramp valt de appelsap nog om op mijn broek. Vanwege het Beren-protocol moet die dus uit anders heb ik een beer in de tent op zoek naar eten. Het uitwisselen van lange broek en fietsbroek werd met grote belangstelling door de muggen gevolgd, mijn kont en benen zitten in no time vol met beetjes. Dan maar een kampvuur aanleggen. Als ik goed en wel een stinkend, kwalmend vuur heb gemaakt bedenk ik dat het eigenlijk niet erg handig is als illegaal op het terrein van een pas afgebrande houtzagerij een vuur te maken. De beslissing wordt echter al voor me genomen want het gaat weer flink regenen en ik maak het vuurtje dan maar uit.
Na een onrustig nachtje ‘s morgens snel weg van dit muggen-imperium. Helaas moet ik zeer dringend een grote sanitaire stop maken, alweer met grote waardering gevolgd door de muggen. Met het papier in 1 hand en de broek in de andere had ik weinig verweer. Mijn billen zitten nu volledig onder de zit- en muggenbulten. Met grote spoed breek ik nu alles af en ga maar weer eens lekker fietsen en onderweg wel ergens ontbijten.
Onderweg komt een politiewagen me langzaam inhalen en ik denk die gaat weer complimentje maken over m’n mega inspanning dus ik wil ze juist minzaam toelachen als een barse stem zegt: ‘Why the hell is that helmet hanging there and aren’t you wearing it?’ Helmen zijn verplicht in deze provincie (BC), ik hang nog even de onnozele uit en doe alsof ik het niet weet maar moet dat stomme ding nu wel opzetten. Daarna bedank ik de politiemannen uitgebreid voor hun zorgzaamheid (‘Obrigado, sukkels‘) en ga mijn weg. Dat doet me denken aan de overige ‘nutteloze’ spullen die ik heb meegenomen, niet veel want alles is natuurlijk in de puntjes uitgezocht maar ik zal eerdaags eens een top-5 nutteloos-maar-meegesjouwd opschrijven.
Halverwege de rit barst dan werkelijk de hemel open, al lang hangen er dreigende wolken maar nu plenst het er meedogenloos uit en vlakbij slaat ineens de bliksem in. Dat gaat een kilometer of 10 zo door zonder schuilplaats totdat in Fort Fraser er een ouderwets benzinepomp- wegrestaurantje opduikt. Voor de lokalo’s daar ben ik gesprek van de dag en de koffie is heerlijk. Het hoogtepunt moet echter nog komen, in de koelkast staan enorme cream-pies. Een soort vlaai, met harde bodem, crème vulling (banaan, kokos, aardbei,..) en een stevige crème/slagroomachtige toplaag. Ik bestel zo’n caloriebom en peuzel hem groot genoegen op. Het lijkt ongeveer het lekkerste dat ik ooit heb gegeten (dat zal ik nog wel eens vaker zeggen denk ik ;-) ). De hele weg erna, in de regen, ben ik nog aan het genieten. Tegemoet komen nu soms een paar fietsers, eentje is zelfs afgestapt en ziet het niet meer zitten. Ik spreek hem moed in en vertel hem over de cream-pie over 10 km en dat schijnt zijn moraal behoorlijk goed te doen. De ander vertelt van hagelstenen zo groot als ganzeneieren die van een camping een waar slagveld hebben gemaakt (ik vrees ineens voor mijn tentje). Maar geen nood, ik kom aardig ongedeerd op een mooie camping: Wifi, douche (OOOOOOOH zo lekker) en zowaar een mini- kantine waar ik rustig en droog, met een wijntje wat kan typen. Weer een fantastische dag.

Afstand 172 -122 km
Hoogte 1050 -550 m
Totaal: 2705 km