Feliz Año Nuevo, iedereen een gelukkig 2016 !

Het is nogal een tijd geleden sinds ik m’n laatste verslag heb geschreven, vooral uit luiigheid moet ik toegeven, hieronder een update sinds Oaxaca eind November.
In Oaxaca hoopte ik dat de bergen ten Noorden van Oaxaca niet zo steil zouden zijn als die aan de zuidkant. Helaas. Al snel na Oaxaca gaat het steeds steiler bergop, en met de naweeën van ‘t griepje gaat het piepend en kuchend bergop en zijn geregeld pauzes nodig om op adem te komen. De eerste berg is 2750m hoog waarvan de laatste 800m in minder dan 10km omhoog moeten, dat is gemiddeld 8% klimmen. Dit zijn Mont-Ventoux-achtige kentallen, en als ik ergens niet graag met volle bepakking op zou willen fietsen dan was het die puist wel. Onderweg word ik gelukkig beloond met mooie uitzichten en in ’t bergdorp Ixtpan vind ik welletjes en neem een Hostal (Yetzi).
(24 Nov Afstand: 74 km Hoogte: 1690 m)
De volgende dag piepen de longetjes nog steeds en het klimmen is nog niet gedaan, direct een steile helling en het gaat nu over de volgende top die op bijna 3km hoogte ligt. Vanochtend was ik uit vermoeidheid pas om 11 uur weg en na 50km continu klimmen (door overigens prachtige regenwouden) en veel broodnodige pauzes kom ik tegen vieren boven op de top (2940m vlgs mijn GPS) bij een restaurant. De erbij liggende Cabaňas (huurhuisjes voor de rijke Amerikanen) zijn erg prijzig maar, na wat onderhandelen, mag ik zelfs gratis in een in aanbouw zijnde kamer overnachten. Super. Het ‘plaatsje’ Mirador (3 huizen of zo) ligt precies op de spits maar helaas geen uitzicht door de opkomende mist/wolken. Het voelt overigens ijskoud aan met een harde wind en een temperatuur tussen de 5...8C. Dus sinds enige tijd weer eens de slaapzak uitgepakt, die overigens behoorlijk is gaan stinken merk ik. Maar wel lekker warm.
(25 Nov Afstand: 53 km Hoogte: 1250 m)
’s Morgens nog steeds nevel, wind en kou en dus gaat de afdaling maar in lange broek, trui, jas, handschoenen en 2 paar sokken. Dat was ff geleden zeg, het lijkt Alaska wel. Er volgen 60 km continu dalen door mistige regenwouden met watervallen, lianen, varens en nauwelijks verkeer. De nevel geeft een wat mystiek sfeertje aan het geheel. Onder gekomen schijnt de zon af en toe en eenmaal in Tuxtepec (drukke nikszeggende stad met idem hotel Posada) is het alweer 27C. (26 Nov Afstand: 109 km Hoogte: 375 m)
De echte bergen zijn nu even voorbij en het gaat daarna door een golvend landschap over een drukke weg met veel vrachtverkeer en met wat extra kilometers naar Acayaucan omdat er onderweg niet veel geschikte hotels te vinden zijn (27 Nov Afstand: 149 km Hoogte: 800 m).
De dagen erna wordt het nog vlakker, ik kom in de buurt van de Caribische kust en Mexico is vanaf hier tot in Yucatan zo plat als een pannenkoek. De enige stad (met overnachting) op redelijke afstand heeft de illustere naam Coatzacoalcos (Maya voor: plaats van de slangen). Een lekker kort ritje dus tijd om deze grotere stad eens te bezichtigen. Helaas hebben ze hier in Mexico nogal fietsonvriendelijke riool-roosters liggen. En dan zeg ik het nog netjes, die klotedingen bestaan uit sleuven van 10cm breed en een meter lang, een brommerband past daar nog moeiteloos in. Je vraagt je af welke achterlijke idioot die heeft uitgevonden en waarom ze die op de meest ongelukkige plaatsen neerleggen. Op een kruising in het centrum van Coatzacoalcos moet ik voor een taxi uitwijken, fiets ik in volle vaart met mijn voorwiel in zo’n sleuf en ik vlieg over mijn stuur de straat op. Een paar butsen en schrammen en een gekwetst ego, maar wat erger is: er zit een enorme slag in mijn voorwiel. Dju. Niet meer mee te fietsen, fietsenmakers zijn niet in de buurt en alles gaat net sluiten. Teruglopend naar het hotel bots ik bijna tegen een halfdronken Mexicaan die net de kroeg uitkomt. Ondanks zijn kennelijke staat ziet hij mijn probleem en leidt me naar een autobanden-monteur. Goed bedoeld van George, zo blijkt hij te heten, maar deze monteur gaat direct met een scherpe schroevendraaier de ook nog lekke voorband te lijf en weet duidelijk geen raad met de slag in de velg. Niet iedere autobanden-monteur is een goede fietsenmaker, nietwaar Joost? Ik neem de fiets maar voorzichtig terug en hoor dat er een fietsenmaker ergens aan de andere kant van de stad is maar pas morgen open gaat. Shit. Eerst nog maar even met George een biertje gedronken voor zijn hulp en terug naar het hotel. Dit is m’n eerste echte pech met de fiets, bovendien heb ik niet zo’n fiducie in Mexicaanse fietsenmakers en is deze velg (zeker met een naafdynamo) hier in Mexico niet te verkrijgen, dus ik zie het ff wat somber in en besluit dan maar zelf aan de slag te gaan en het zaakje proberen te repareren. Wonder boven wonder krijg ik na een paar uur plaren en spaken spannen de slag van zo’n 2 cm er grotendeels uit en midden in de nacht is mijn fietsje weer bevaarbaar. Maar dat was de moeite wel waard!
(28 Nov Afstand: 66 km Hoogte: 200 m)
De volgende dag wat vermoeid maar met goede zin weer op weg. Vanaf hier is het vlak en zijn het vooral brede snelweg-achtige verkeerswegen, soms 4-baans en vaak ook tolwegen. Officieel zijn deze wegen voor fietsers verboden maar vaak is het tolhuisje pas aan het eind van de route en als niets-begrijpende buitenlander weet ik dan van niets. En zo frommel ik me langs verschillende tolhokjes. Het schiet lekker op maar naar verloop van tijd wordt het ook doodsaai: vlakke wegen, een herhaling van struikgewassen en nauwelijks dorpen. Alsof je over de A67 fietst. Afijn, die komt niet in Cardenas waar ik in Hotel Touristico vlakbij het gezellige centrum onderdak vind. Op het Zocalo (stadsplein) is het natuurlijk weer feest met veel gezinnen en paartjes. Een slimmerik heeft voor de kinderen elektrische autootjes bedacht waarin ze kunnen rondcrossen. Dit tot groot vermaak van de kinderen maar niet van de voorbijgangers die moeten wegspringen om niet aangereden te worden. Intussen rennen de ouders vertwijfeld achter kind en autootje aan dat alle kanten opschiet. Blijkbaar kunnen de kids alleen het gaspedaal en niet de rem vinden. Ach, ze hebben het van geen vreemde.
(29 Nov Afstand: 121 km Hoogte: 300 m)
De rit naar Macuspana gaat vergelijkbaar over saaie tolwegen en ik ben blij dat ik een triatlonstuur heb en daarmee lekker lui liggend toch nog flink kan opschieten. Toch niet voor niets de bergen over gesjouwd die zware knommel. Het laatste gedeelte van deze rit is qua landschap weer wat interessanter: ronde, groene heuveltjes met gras en hier en daar bomen en groepjes struiken op die wollige heuveltjes. In de ondergaande zon net Tolkiens The Shire waarin de Hobbits wonen. (30 Nov Afstand: 99 km Hoogte: 150 m)
Van daaruit dan naar een wat meer spectaculaire bestemming: Palenque. Het stadje zelf is niet bijzonder maar de vlakbij liggende Maya ruïnes zijn wereldberoemd en prachtig gerestaureerd/uitgegraven. Hier kan ik best een paar dagen genieten, toch nog tijd zat voor ik Jellie in Tulum ontmoet dus maar een hotelletje met een zwembad geboekt met de merkwaardige naam Hotel Mallorca. ’s Avonds even een mailtje gestuurd naar Jonas (de Duitser waar ik in Baja California 2 dagen mee heb gefietst) en Adam (Canadees die ik in California heb ontmoet) die elkaar in Noord-West Mexico hebben ontmoet en nu samen fietsen. Direct krijg ik een mail terug dat ze ook net in Palenque zijn aangekomen. Tjee zeg, je zou bijna in telepathie geloven, wat een toeval. (1 Dec Afstand: 98 km Hoogte: 250 m). In Palenque een paar daagjes lekker geluierd bij het zwembad, koffie gedronken met Jonas & Adam, de opgenomen serie Game of Thrones gekeken en natuurlijk de ruïnes bezocht. Die zijn nogal toeristisch maar ook prachtig en indrukwekkend om te zien. Op de heenweg word ik al begroet door een koppel brulapen in de bomen die een werkelijk oorverdovend geluid produceren. Een gids blijkt ze wat te provoceren voor zijn groepje Amerikanen, maar wel apart om te zien en horen die beesten. De ruines liggen op de top van een heuvel aan het begin van een gebergte en je kijkt vanaf de oude Maya stad kilometers over de het vlakke Yucatan uit. De stad is erg fotogeniek en er zijn weinig toeristen dus komen de gebouwen goed tot hun recht. Ik zal proberen er een aantal op MijnAlbum zetten (zie onder de tag, als die er nog staat voeg ik hem later toe), deze site hier is een ramp qua foto’s uploaden.
(2/3 Dec Afstand: 20 km Hoogte: 100 m)
Adam gaat vanaf hier naar Guatamala fietsen en neemt afscheid. Jonas zal zijn broer in Cancun ontmoeten dus we fietsen de komende paar etappes samen. Wederom vlakke (tol)wegen, Jonas kan dat wel waarderen want die komt net uit het Chiapas gebergte met veel klimmen. Er staat een beetje tegenwind maar met de grote versnelling erop gaat het redelijk vlot vooruit en Jonas volgt in mijn wiel. Blijkbaar is mijn conditie weer prima. In de rustplaatsen en hotels neemt Jonas het voortouw, met zijn veel beter Spaans en aandacht van de dames voor deze lange blonde jonge Duitser. Tja. Had ik al gezegd dat mijn conditie uitstekend is? :-)
In een klein plaatsje (Aguacatal) vinden we zowaar 3 hotels. Jonge bikers als Jonas leven op een minimaal budget, dat betekent vaak wildkamperen, via Warmshowers of in supergoedkope hotels. Zo kunnen ze toch een lange wereldreis betaalbaar houden. We nemen het goedkoopste hotel en met z’n tweeën vallen de kosten helemaal mee. (4 Dec Afstand: 110 km Hoogte: 180 m) De rit naar Escarga verloopt vergelijkbaar. Onderweg komen we veel groepjes fietsende Mexicaanse Pelgrims tegen die voor de Heilige Vrouwe van Guadeloupe op pelgrimstocht zijn. Soms met beelden of portretten van Maria op de rug. In Escarga vinden we na enig zoeken zelfs een nog goedkoper hotel en ’s nachts blijkt ook waarom. In het hotel blijkt een disco te zitten die tegen een uur of 10 begint met snoeiharde muziek te draaien. Pffft. Jonas kan er doorheen slapen en na een tijdje lukt het me ook. (5 Dec Afstand: 107 km Hoogte: mijn GPS 60 m, Jonas 180m) ’s Morgens om 8 uur blijkt het feest nog gewoon aan de gang en als ik buiten kom biedt een feestganger me een partijtje XTC aan. Nou nee, gracias. Jonas neemt afscheid en gaat naar het Westen, we spreken af om met Adam eind Februari elkaar in Panama te treffen voor de overtocht naar Columbia.
Het weer is regenachtig en er is ook meer tegenwind, evengoed nog 25C dus regen is niet zo’n probleem. De route is iets heuvelachtiger maar niet bijzonder, de rustplaats (Champoton) en het hotel (Margarita) evenmin. De WIFI werkt er wel prima en dat blijkt geen voordeel als ik met Jellie e-mail/app. Misverstanden, vermoeidheid en irritatie leiden tot een Whatsapp-ruzie. Hmmm, crommunicatie via mail/app is blijkbaar zo gebeurd.
(6 Dec Afstand: 96 km Hoogte: 130m)
Champoton is een aardige vissersplaats en toeristenbestemming, maar niet in de stromende regen. De volgende plaats Campeche is een mooie interessante stad. Het oude centrum is nog deels ommuurd uit de tijd van de Spaanse bezetting en stamt uit de 17de/18de eeuw waar men zich tegen Engelsen, Portugezen en (jawel) Hollandse schepen en kapers moest beschermen. De oude stad bestaat uit rijen kleurige koloniale gebouwen, kerken en staatsgebouwen. Mooi om te zien en doorheen te struinen. Terrasjes genoeg om lekker te eten, vooral de chocolade taart met slagroom bij Cafe Rococo. Heerlijk! Mijn hostal (Dia de Maya) ligt in dat centrum en op loopafstand van het Zocalo waar ook de magnifieke kathedraal pronkt. Paar daagjes sightseeing, terrasjes pikken en luieren is prima te doen hier.
(7 Dec Afstand: 70 km Hoogte: 300m)
Ondanks de extra luierdagen ben ik volgens planning te vroeg in Tulum dus maar even Yucatan in fietsen richting Uxmal, een van de mooiste Maya ruïnes. Het is ook wel weer lekker op de fiets te zitten en de weg is zowaar wat interessanter. Onderweg komen me 2 fietsers met bepakking tegemoet, bikers! De eersten hier in Mexico na Jonas en Adam. Jose en JeanRobert uit Frankrijk doen delen van de Panamerican route vanuit het zuiden en rijden nu door midden Amerika. Na uiteraard wat gekletst en adresuitwisseling kom ik in Hopelchen. Rustig agrarisch stadje, een aparte naam maar nog opvallender zijn de Mennonieten die hier wonen. Dat is een soort Amish volk dat nog Platdeutsch spreekt en vanuit Europa, Canada, US is geëmigreerd. Je herkent ze direct aan hun boerenoveralls, strohoeden en de vrouwen aan hun 19deeeuwse rokken en hoofdkapjes. Een vreemd gezicht tussen de kleine gebruinde Mexicanen. (10 Dec Afstand: 90 km Hoogte: 125m). Een korte etappe volgt naar Santa Elena. In het hotel ontmoet ik een Duits stel dat 2 weken Yucatan doorreist. Hij is professor aan de Universiteit en kan een halfjaar per jaar reizen in de vakanties. Over 2 weken gaat ie naar Antartica! Het schijnt dat in Duitsland de professoren een baan voor het leven hebben. Het kan slechter lijkt me.
(11 Dec Afstand: 75 km Hoogte: 250m) Met een heerlijk zonnetje gaat het de dan naar de ruïnes van Uxmal, goed voor de foto’s, net als het feit dat er (wederom) nauwelijks toeristen rondlopen, afgezien van de hinderlijke groep bejaarde Fransen die steeds voor mijn camera rondhuppelen. Het mooist van deze stad is toch wel de Pyramide van de Tovenaar, die als een statig monument overal bovenuit steekt. Bij de receptie en administratie vraag ik nog of ik op het grasveld naast de ingang mag slapen, maar helaas te ‘gevaarlijk’ vanwege de slangen, dat wordt weer een hotelletje (in Muna) dus. (12 Dec Afstand: 30 km Hoogte: 200m)
Vandaar uit naar Merida, de meest Spaanse/koloniale stad van Mexico. Al in 1542 door de Spaanse veroveraars gesticht en rijk geworden in de voorgaande eeuwen vanwege de productie van sisal. Ik had gelezen dat het stratenpatroon zoals iedere koloniale stad hier volgens een eenvoudig schaakbordpatroon is opgezet: oneven straten Noord-Zuid en even straten Oost-West met oplopende nummering. Simpel te vinden, kan niet fout dus vertrouw ik mijn GPS ook en zet er het adres van mijn bestemming in (Hostal La Ermita, al via internet geboekt dus daar moet ik ook zijn). In Merida ben ik binnen geen tijd, overigens eerst nog een (zeldzame) lekke band omdat mijn achterband tot op de draad versleten is. Mijn Garmin GPS leidt me vervolgens dwars door deze stad met bijna een miljoen inwoners. Het begint toch wel akelig lang te duren dus check ik even waar ik ongeveer ben: ergens aan de andere kant van de stad waar ik absoluut niet moet zijn. Na veel vragen en zoeken kom ik na een tijdje alsnog in het (overigens alleraardigste) hostel. Het lijkt dat erop ze niet helemaal uitkwamen met de nummering van de stad en delen opnieuw zijn begonnen waardoor er veel adressen ook dubbel zijn. Handig. Ook hier tref ik weer een biker, een Franstalige Canadees die een stuk Mexico doet, overigens sterft het hier van de Franstaligen in het hostel. Mooie vrouwen wel trouwens. (13 Dec Afstand: 70 km Hoogte: 60m). De paar dagen in Merida gaan in het bekende patroon: stad bezichtigen, terrasjes, veel cheese-cakes, gebak en koffie, in het hostel luieren en met mensen kletsen. Overigens ben ik nog wel bezorgd om het voorwiel van mijn fietsje, ik heb de velg wel recht gekregen maar de spaken wel erg hard aangehaald en er een nippel van kapot gedraaid. Even advies gevraagd bij de Vakantiefietser (bedankt Lieven!) en langs de fietsenmaker voor extra spaaknippels. Die deed ook nog een poging om het voorwiel meer uit te richten maar dit was toch het maximaal haalbare. Gelukkig denkt hij dat dit wel tot in Argentinië mee kan gaan. Kan….. We zullen zien.
Merida was een leuke stad maar na een paar dagen had ik het wel gezien. Nog een drietal etappes en dan ben ik in Tulum voor 2 weken strandvakantie. Eerst een ritje naar Izamal. Wel een bijzondere stad overigens. Het centrum bestaat vrijwel uitsluitend uit gele gebouwen met bruine accenten, heel apart. In het centrum bij het oude klooster ( in hoe kan het anders geel-bruin) is één leuk terras te zien waar ik word bediend door de eerste echt chagrijnige Mexicaan die ik hier heb gezien, maar dit was ook wel een zeldzaam onbeschoft exemplaar. Zo ben ik in Amsterdam zelfs nog niet bediend. (17 Dec Afstand: 68 km Hoogte: 140m). Daarna een ritje naar Valladolid, alweer een sfeervolle stad met een mooi Zocalo en kathedraal ervoor. (18 Dec Afstand: 95 km Hoogte: 150m) En tenslotte de laatste rit voor de vakantie naar Tulum. Een badplaats vlakbij een Maya ruïne die aan het strand ligt en majestueus over de zee uitkijkt.
Jellie komt over 2 dagen vanuit Nederland overvliegen voor 2 weken vakantie: strand, zon, luieren, ruïnes bekijken, cenotes bezoeken, natuurpark rondvaren, terrasjes, Kerst en Nieuwjaar vieren.
Dit gezegd hebben is het hier bijna nieuwjaar, dus bij deze aan iedereen:
Feliz Año Nuevo, Happy New Year, Een Gelukkig Nieuwjaar.
En dat 2016 jullie net zoveel geluk mag brengen als ik tot nu toe heb gehad!
(18 Dec Afstand: 118 km Hoogte: 50 m)
(1 Jan 2016 Totaal: 11044 km)