Veel beren op de weg.

’s Nachts slecht geslapen met de regen op mijn tentje en ik word ook redelijk vermoeid wakker.
Daarbij beginnen de antibiotica, het koude/natte weer, de runnings en de flinke berg-etappes hun tol te eisen: ik heb een stuk minder kracht in de beentjes en voel m’n knietjes en rechter achillespees opspelen.
Deze etappe moet ik echter nog effe aan de bak, er is 145 km werkelijk NIETS onderweg en wildkamperen in de regen met 10C trekt me niet zo. Het wordt nog zwaarder dan ik dacht, het regent (dat ken ik nu wel) en gaat af en toe bergop maar er staat ook nog flinke wind op kop.
Onderweg nu wel plenty beren. Bij de eerste wordt ik door een vriendelijke automobilist erlangs geloodst door zijn wagen ertussen te manoeuvreren. Maar goed ook want het was moeder met 3 beertjes, leuk om te zien maar ook een erg gevaarlijke combinatie omdat mams kostte wat kost de kleintjes beschermd. Er tussenkomen is genoeg voor een aanval. Daarna volgen er nog vele, ze komen allemaal af op het gras in de bermen dat daar welig groeit en wat ze dan eten. Nummer 11 wordt echter agressief, hij kijkt me al de hele tijd aan en als ik dichterbij kom op een meter of 5 richt hij zich vol op en maakt een attack manoeuvre. Mijn vermoeidheid is vergeten en ik speer er langs, tot mijn grote opluchting volgt hij me niet. Nummer 11a en 11b komen gelukkig niet in het wild voor, maar sporadisch op carnavals kindermiddagen (inside joke). Nummer 12 en 13 blijven ook akelig lang in de berm mij nakijken maar blijven staan, nummer 14 rent wat chaotisch heen en weer (what’s in a number!) en nummer 15 naait er weer tussenuit. Dat was wel genoeg voor middagje, iedere paar km een beer lat mijn zin in wildkamperen helemaal naar het nulpunt dalen.
De laatste 40 km of zo naar de stop gaan werkelijk op mijn tandvlees. De ‘Bell II Lodge’ is weliswaar iets duurder ($25 voor een tentje en $20 voor internet) maar heeft veel luxe en een Buffet! Ik schep onbeschoft 3x op en ga met een lichte buikpijn en voldaan gevoel naar het natte slaapzakje. Is niet niks, 143 km met volle bagage bergop/af en wind-in, ik zou er thuis niet aan moeten denken zo’n afstand van bv Helden naar Utrecht te fietsen.
Desondanks moet ik nu toch echt rustiger aan doen, ik ben oververmoeid en ook opletten dat de pijntjes niet chronisch worden. Bovendien worden de tochten er zo niet leuker op, het laatste stuk is nu vaak ploeteren.
In deze Lodge blijf ik voor een rustdag (nog een keer ongegeneerd het buffet plunderen, haha ) en eens kijken of de etappes korter kunnen. Ik vermoed dat op dit moment en in deze omgeving 80 km mijn tax is. Het probleem is dat de afstanden tussen de campings hier zo immens zijn. De volgende etappes zijn bv 100 en 160 km (verder niks ertussen). Terwijl ik dit schrijf is Pluvius ‘m weer af aan het schudden en ga ik snel de was binnenhalen, ik krijg nu echt wel genoeg van de regen, steeds een natte tent en vochtige slaapzak. Het lijkt me zo leuk om eens lekker relaxed een tentje in de natuur op te zetten in ‘t zonnetje. De weersvoorspellingen op internet beloven na paar dagen altijd zon, en dat al 3 weken lang . Als het de komende weken zo door blijft regenen denk ik er sterk aan om met de trein naar het Zuiden of de Westkust te gaan, treinen is ook leuk en kilometers maak ik genoeg. Het moet wel beetje leuk blijven.A propos leuk: ik heb Eric Schuit (de vakantiefietser: zie www. Vakantiefietser.nl) ook advies gevraagd voor mijn Butt Buddies en hij stuurt me zalf en pleisters, als service! Tof he.


Afstand: 143 km
Hoogte: 1100 m
Totaal: 1987 km