Midden in de orkaan.

Mazatlan is een toeristische kustplaats met gelukkig ook een gezellig Hostel (Funky Monky): zwembad, palmpjes eromheen en knappe dames op mijn slaapzaal. Geen slecht idee om hier een nachtje te blijven om bij te komen van de vermoeiende bootreis ;-) en het stadje eens te bekijken.
(12-13 Okt Afstand: 40 km)
De volgende dagen gaat het langs de kust en door de heuvels van het vaste land van Mexico. Opvallend hoe groen het hier is. In de Baja was ik al blij met een paar struiken op een helling maar hier is het werkelijk overal super groen. In het begin nog wat vlakke stukken met akkerlanden (beetje Nederlands eigenlijk, afgezien van de temperatuur en Mexicaanse cowboys in het veld). Na een aantal kokosplantages aan de kust wordt het snel heuvelachtiger met weelderige bossen en leuke Mexicaanse plaatsjes. Stopplaats is El Rosarita (de zoveelste rosario, rosaria of rosarita al) met mooie “Spaanse” kerk, begraafplaats en oud centrum.
(14 Okt Afstand: 126 km Hoogte: 180 m)
Daags erna nog meer bossen met veel witte vlinders (zo groot als mijn hand) die loom met me mee fladderen. Acaponeta is ook een zo’n leuke plaats met karakteristieke kerk en nog karakteristieker oud hotel (La Plaza) waar ik dan wel geen korting krijg maar een sfeervolle grote lobby uit 1800 compleet met eiken schommelstoelen uit die tijd.
(15 Okt Afstand: 92 km Hoogte: 220 m)
Het was de afgelopen dagen al heet hier (30+C) en vooral veel vochtiger en benauwder dan op de Baja, maar richting San Blas neemt dat zo mogelijk nog toe en ik drijf bijna van de fiets. Op een tussendoorweg kan mijn GPS een brug niet vinden en onverwacht passeer ik nog meer typische dorpjes tot ik richting kust kom. Een eindeloze (nou ja 35 km toch) rechte weg met flinke tegenwind brengt me in dit alleraardigst kustdorpje San Blas (een van de eerste nederzettingen van de Spanjaarden hier aan de kust) met uiteraard een oud kerkje (2 zelfs) maar ook een verslapen pleintje om bij weg te dromen. Leuk om een dagje te niksen op een terrasje op de hoek van het plein (heerlijke koffie en taart). ’s Avonds nog even op het plein wat taco’s eten en luisteren naar de honderden kwetterende vogels die in de bomen op het plein hun nachtplekje zoeken.
(16,17 Okt Afstand: 139 km Hoogte: 250 m)
Vanaf San Blas (Hotel Patalos) gaat het wat meer bergop-af zonder dat ik een echte eindbestemming heb. Het RV park in Penita kan ik niet vinden, het volgende RV park is duur en heeft geen gras en ik eindig ergens op de parkeerplaats van een hotel waar mijn tent kan staan. Het lijkt niet veel, maar aan de zeezijde van het hotel is een leuk restaurant met rieten parasols op het strand en een Mexicaanse familie die daar net aan het feesten is. Ik neem ook 3 biertjes (gelukkig hebben ze hier literse flessen) en heerlijke clubsandwich en duik daarna direct mijn tent in, die ik vanwege de hitte maar open laat staan.
(Afstand: 95 km Hoogte: 450 m)
Niet zo’n goed idee blijkt smorgens als het sterft van de muggen in mijn tentje. Ik sla er een paar kapot maar stop er gauw mee als ik de bloedvlekken overal op in mijn mooie tentje zie. Hebben me blijkbaar goed te pakken gehad maar ik voel gelukkig niks. Vandaag wat laat weg en rustig na die drie biertjes ;-) en genieten van de bossen en uitzichten tot aan de drukke kustwegen bij Puerto Vallarta. In het centrum van deze toeristenstad wordt ik benaderd door Kunrado, die me voor een aantal pesos een goedkoop hotel kan bezorgen. Na een paar missers is Hotel Tulepanes OK. De stad trouwens ook, belangrijkste lokatie is de boulevard (Malecon) met vele barretjes, winkels, mooi uitzicht op de baai en waar het lekker slenteren is. Op de rustdag wil ik een Bookstore (ik heb eigenlijk nog geen goede kaart van Mexico) bezoeken, die blijkt echter nog niet te bestaan. Och dan maar op de gok fietsen. Eerst hier een dag relaxen, en als ik er over nadenk ben ik dat redelijk vaak aan het doen, ik raak aardig in een soort Torremolinos-sfeer.
(19 Okt Afstand: 75km Hoogte: 480 m)
De weg uit Puerto Vallarta is fantastisch, langs de kust met rechts de baai/zee en links beboste bergen, beide volgebouwd met verblindend witte architectonische hotels afgewisseld met dure villa’s in Spaanse sfeer: torentjes, tegeltjes, mozaiekjes, smetteloze grasjes ervoor met palmbomen. Geen straf om hier te wonen, genoeg te koop overigens. Landinwaarts wordt het plotseling flink klimmen, met regenwoudachtige bossen, bergrivieren en de fladderende witte vlinders. Helaas is er na een dag fietsen geen echte rustplaats. In een verslapen gat (Acosto Campo) wijst een dorpsoudste me een plaats bij de lokale kiosk midden in een parkje aan. Onder massale belangstelling van de complete dorpsjeugd de tent opgezet en zo goed als het gaat met de tieners een gesprek aangegaan. Er is geen flikker te doen hier en een fietser is de happening van het jaar. Het wordt wel gewaardeerd dat ik Spaans probeer te praten alhoewel ik er nog steeds geen ene fluit van versta. De foto’s van thuis vinden ze wel interessant, vooral de motor maakt veel indruk. Erg leuk is dat ik nog een sorbet van ze krijg. Open en vrolijke mensen die Mexicanen.
(21 Okt Afstand: 118 km Hoogte: 1255 m)
De dag erna is een vergelijkbaar mooie rit door de (stevige) heuvels van de staat Jalisco, flink klimmen en mooie uitzichten onder een toenemende bewolking. Sinds gisteren heb ik overal uitslag van rode bultjes over mijn hele lijf. Geen idee waar dat vandaan komt, een allergie/zon/hitte? Het jeukt wel als een gek, gisteren niet gedouched dus ik zoek maar weer eens een hotel. In San Patricio (nauwelijks een plaats, eigenlijk gewoon en druk deel van de hoofdweg langs de kust) vind ik wat: Hotel Las Palmas, inderdaad wat palmen erlangs en met een leuk rieten afdak ervoor. Het is maar goed dat ik mijn tent niet heb opgezet, die avond hoor ik pas dat de volgende dag de orkaan Patricia langskomt. Jose, de concierge, vertelt dat morgen de wegen worden afgesloten en de meeste mensen in het hotel (moeten?) blijven. Tenminste dat maak ik ervan. Zoals gezegd is Spaans niet mijn ding. Ik versta er geen zak van. Als ik de eerste 2 woorden heb vertaald zijn ze al 3 zinnen verder in hun moordende tempo. En dan die uitspraak, net of ze geen verschil tussen klinkers en medeklinkers willen maken. Ze mummelen maar iets met o’s, a’s, l’s en r’s. Jose is bovendien zijn ondertanden kwijt dus die is volledig onverstaanbaar. Op internet vind ik wat meer info en zie ik wel dat Patricia geen leuke visite is. De zwaarste orkaan sinds ze metingen doen. Nou, nou. Ik ben benieuwd.
(21 Okt Afstand: 115 km Hoogte: 1100 m)
De staat van beleg blijkt afgekondigd en hoofdwegen worden afgesloten, hoewel er die ochtend nog verschillende mensen overal rondcrossen. ’s Middags begint het stevig te waaien, in het begin nog leuk en de overige hotelgasten zitten onder het rieten dak voor het hotel wat te lachen van de spanning. In de middag wordt de wind een stuk erger en de golfplaten van het afdak van de buurman komen langs gewaaid. Dan wordt het allemaal toch wat grimmiger, complete bomen komen ineens langs en onder het rieten afdak kun je niet meer staan, het is al een verrassing dat het ding zelf er nog staat. Ook op de straat zie je niemand meer. Tegen de avond wappert en klappert alles wat een beetje loszit en kun je geen 10m ver zien en alle elektriciteit valt uit. Gelukkig had ik nog wat eten gehaald en een zaklampje dus ik kan vooruit en met de oordopjes lukt het nog om wat te slapen. ’s Ochtends is het alweer rustig met zowaar een bleek zonnetje. Rondom het hotel is de verwoesting wel behoorlijk, alle afdaken weg, borden verdwenen of omgewaaid, bomen afgebroken en wegen versperd. Ik moet zeggen dat de Mexicanen het ergste snel hebben opgeruimd. Het hotel heeft geen water/elektrisch meer en de eigenaar is wat gedeprimeerd van alle vernielingen maar gelukkig zijn er geen gewonden. Patricia bleek eenmaal op land wel mee te vallen, wel schijnt San Patricio (waar ik zit) het middelpunt van de orkaan met de hoogste windsnelheden, van tegen de 270km/hr. Tegen de middag vertrek ik maar naar Mantanillo, en wens de hotelbaas veel sterkte toe. Onderweg de zelfde beelden: omgewaaide borden, bomen en volledige kokosplantages die er verwoest bij liggen. Toch wel weer een aparte belevenis. Had ik niet graag in mijn tentje meegemaakt.
(24 Okt Afstand: 65 km Hoogte: 250 m Totaal: 7796 km)