Anchorage, 4th of July en veel relaxen

Dju, vandaag (1 juli) de koudste start sinds ik begon, 10C en grijs. Handschoentjes en lange mouwen/pijpen dan maar aan. Hoewel een relatief rustig ritje krijg ik ’s middags al hongerklop. Het ontbijt (5 hotdogs, 6 koeken en 3 koppen koffie) was niet zo voedzaam als de Jellie-bars, gelukkig stuurt ze me straks nieuwe. De dag begint wel goed, Eric Schuit (de vakantiefietser) mailt me dat hij een nieuwe fietstas (had ik besteld als vervanging voor degene die de beer had aangevreten) kostenloos opstuurt. Supertof gebaar. Met als tip/tegenprestatie om spullen die ik over heb aan armen/zwervers te schenken. Uitstekend idee! Hoewel hij daar absoluut geen reclame mee wil maken wil ik wel ff vermelden dat hij een prima winkel heeft voor mensen die een grote fietsreis willen maken. Mijn beste kameraad op de reis (m’n Koga Traveller fiets) en veel (kampeer)spullen heb ik daar gehaald en ze geven er prima advies en super service: www.vakantiefietser.nl.
Onderweg grote delen bos (en zelfs huizen) die door recente bosbranden zijn verwoest, geen wonder dat er ook veel spontane borden staan om de “Firefighters” te bedanken. Aan de horizon waar ik naartoe fiets is een blauwe wolkenloze strook hemel te zien, met net ernaast donderwolken. Wordt het een natte of droge tent vanavond?
Droog! Sterker nog, op de camping schijnt ’s avonds de zon en ik kan voor het eerst ’s avonds relaxed, zonder muggen/beren/regen/rook, in de zon een boekje lezen. Superavond!
1 Juli Montana Lake campground- Big Bear RV Palmer
Afstand: 105 km
Hoogte: 345 m

Heerlijk uitgeslapen, voor de eerste keer echt een uitgerust gevoel. Even de ongewenste zadelkameraden testen. Ja, onveranderd irritant aanwezig. Nou heb ik gisteravond wat zelfonderzoek aan m’n zitzwelen gedaan, en zonder in smerige medische details te treden (dat kan Frank beter, dat medische bedoel ik he, dat smerige lukt me zelf wel) en m’n rechter buddy is idd een onderhuidse puist, ongeveer ‘t zelfde als 3 jaar terug, met een paar kleine bovenhuidse neefjes erlangs (wordt ‘t toch nog smerig), maar de linker zweel lijkt me iets anders. Net op m’n zitplekkie denk ik een verknopinkje/bultje op ’n spier die over het zitbotje schuurt. Net zo pijnlijk maar misschien goed te verhelpen, hoop ik. Straks iig een aantal dagen rust aan m’n gepijnigd zitvlak.
De weg gaat grotendeels langs de Highway en hier is het echt wel druk. Voor ons Nederlanders vreemd om over de “shoulder” (de smalle vluchtstrook langs autoweg) te fietsen met 1 meter langs je auto’s en trucks die met 110 km/u langs razen, intussen laverend tussen alle rotzooi die is achtergebleven: banden, spanbanden, luiers, schoenen (zelfs een paar splinternieuwe sneakers, helaas niet mijn maat), een bestelling ingepakte hamburgers en zowaar een half bankstel. De rest bespaar ik jullie. In Anchorage (de grootste stad van Alaska, beetje zo groot als Eindhoven maar niet zo intens lelijk) heb ik een hostel voor de komende 4 dagen. Alles ging wat sneller dan ik dacht, ‘t gemiddelde is van 15,3 km/u (Dalton Highway) naar 16,8 km/u gegaan dus vanaf Fairbanks ging het in zo’n 18,5 km/u (voor de mede-cijferfetisjisten). In mijn kamer voor 6 personen heb ik maar 1 kamergenoot (Jared) die me uitnodigt in zijn woonplaats bij Los Angeles een wijntje te komen drinken in September, daar zeg ik geen nee tegen natuurlijk. Weer een gezellige avondje in het verschiet 
2 Juli Big Bear RV Palmer – Backpackers Inn Anchorage
Afstand: 72 km
Hoogte: 176 m

M’n hostel ligt op de grens van een sjabbe-buurt en Downtown, waar het uitgaansleven van Anchorage is. Nou stel je daar niet teveel bij voor, wat dat betreft kunnen ze wel wat van Eindhoven leren, of Helden zelfs. Eerst eens rustig door de stad geslenterd, en ‘s avonds in een parkje lekker op een gazonnetje in de zon naar een aantal leuke bands geluisterd. Behalve een aantal toeristen en westerse Anchoreanen (of zoiets) vooral bezocht door de “native people” de oorspronkelijke indiaanse bevolking, waarvan er toch wel veel dronken over straat zwerven. Een (schat ik) 60jarige zwerver begint uitbundig voor de bühne te swingen, bij de eerste passen denk ik dat hij van zattigheid omdondert maar wonder boven wonder houdt hij het 3 uur vol. Een 85 jarige oma (aangekondigd door de lokale Joep Verbugt) met haar 9 kinderen (een aantal helemaal uit Florida) swingt als een 20jarige happy-hippie uit de jaren 60, uren mee. Geweldig hoe ongegeneerd men hier plezier maakt. Later op de avond is in een ander parkje een House feestje, het is nog lekker warm (de zon gaat pas om 12 uur onder) en zowaar, de native zwerver gaat hier ook nog een paar uur uit zijn dak met zijn zwerver collega’s, wat Dance-jeugd en toeristen. Even onderbroken door een aanvraag van Frank Sinatra (New York, New York) waarop een zeker 80-jarig sjiek echtpaar spontaan een dans-act opvoert. Absurd sfeertje, maar wel leuk.

De 4th of July is Amerika’s nationale feestdag, helaas vandaag wat druilerig maar dat kan voor de Amerikanen de pret niet drukken die dan ook enthousiast de traditionele “Parade” toejuichen. Het is min of meer een kruising tussen de binnenkomst van de Heldense Jeugdvierdaagse en Carnavalsoptocht: zwaaiende kinderen, paraderende militairen, politieagenten en brandweermannen afgewisseld door enkele trucks plus oplegger met daarop een stukje huisvlijt van karton met patriottische of godsdienstige teksten. Ach als ik aan onze eerste wagen van ’t Hökske denk moet ik ook niet al te kritisch zijn .
Enkele parken zijn voorzien van kraampjes, voor 90% overigens met Reindeer-hotdogs (onveranderlijk voor $7) waar de localo’s blijkbaar verzot op zijn. Het gebeuren is een beetje kneuterig waarbij zelfs onze Kongingsdag met koekhappen en wc-pot-gooien nog meer allure heeft.
M’n kamer in het hostel is ineens weer volgeboekt en dat kost wel enig aanpassingsvermogen. Het gebouw (ca. 100 bedden schat ik) is supergehorig, gasten komen/vertrekken op de gekste tijden in de nacht, we hebben een notoire snurker op de kamer en iemand vind mijn eten/drank in de koelkast blijkbaar erg lekker. Niet zo’n ramp want zonder te fietsen en nog net zoveel te schransen als voorheen word ik weer aardig vadsig en ben de verloren 5kg al weer aangekomen.
’s Avonds nog wat huishoudelijke klusjes. Met enige gêne moet ik toegeven dat m’n tent en slaapspullen nogal stinken, wat zeg ik ze ruften alsof er een kudde geiten een maand in heeft geleefd. Vanwege de muggen is er nog niet veel gelucht dus de slaapzak maar even uitgehangen en gedeo-doreerd, en het luchtbedje gezellig mee onder de douche genomen. Daar stond nog een fles Old-Spice shampoo dus nu ruikt hij als een pas gewassen vijftiger. Alleen de Teva’s meuren nog vreselijk naar zweetvoeten, nou ja als ik die voor mijn tent zet komt er ook geen beer meer naar binnen.

Zondags is het alweer heerlijk weer, prima geschikt voor een fietstochtje rondom/door Anchorage. De stad bestaat precies 100 jaar, destijds opgericht als toegangspoort voor Alaska (boot en trein) en is als de meeste Amerikaanse steden in een rechthoekig stratenplan verdeeld en erg ruim opgezet. Twee blokken uit het centrum kom je al in de woonwijken met grote vrijstaande huizen, gazonnetjes, veel groen en natuur. De fietsroute van 40km over fiets/wandelpaden is prachtig, eerst langs de kust dan langs een riviertje dwars door de stad en je waant je af en toe midden in de wildernis van Alaska. Veel mensen genieten ook wandelend/fietsend van deze mooie zondag.
Al met al een toch een beetje een saaie boel hier, ben benieuwd naar het veer en de cruise langs de Alaskaanse kust. Misschien zijn er zelfs walvissen te zien onderweg. Geen wifi aan boord, misschien in de tussenliggende havens, maar waarschijnlijk even radiostilte.
2-5 Juli Backpackers Inn Anchorage
Afstand: 39 km
Hoogte: 100 m
Totale afstand: 1500 km