Honduras, en nog steeds lekke banden

Als ik de volgende dag snel uit het autohotel van San Miguel wil vertrekken, voor ze me weer $12 aansmeren, blijkt mijn achterband opnieuw lek. Potverdomme! Nou ja plakken en weer (wind-in) fietsen, zo snel mogelijk dit bandonvriendelijke land uit. En ja hoor: na 10km weer een leegloper, godsamme. Nog even twee keer bijpompen geprobeerd maar dat schiet ook niet op en dan toch maar geplakt. Onderweg nog even gekletst met de tegemoetkomende Fransman Marc Richard, al jaren aan het fietsen na z’n scheiding en hij gaat straks in Canada zijn 100ste land vieren. Na de grensovergang met Honduras te hebben gepasseerd tref ik nog een biker-stelletje uit SUI/CAN die om budgetredenen overal bij boerderijen/huizen gaan kamperen. Ik houd het bij een relaxed hotelletje in Nacaome. (17-2-2016 Afstand: 95 km Hoogte: 590 m). Het bezoekje aan Honduras heeft niet lang geduurd. Een dag om precies te zijn. Eigenlijk zie ik niet veel verschil met El Salvador: heet, wind-in, vulkanen aan de horizon en (inderdaad) weer een lekke band. Dit keer midden op een bloedhete weg zonder schaduw, weer een uurtje het hele circus: spiegeltje eraf (zodat hij niet alweer breekt), bagagedrager loshalen (omdat anders de rem niet los kan in deze flutconstructie), bak met water zoeken om het gaatje te vinden (dit keer in een halve jerrycan, is de rotzooi langs de weg ergens goed voor), band plakken, binnen en buitenband checken en dat allemaal onder toeziend oog van een groep jeugd die ineens uit het niks lijkt op te duiken. Ik begin er aardig de balen van te krijgen. Gelukkig kom ik onderweg nog Jorge tegen (van Panama naar de US aan ‘t fietsen) met een tattoo van zijn fiets (!) over zijn hele bovenarm. Hij blijkt echter uitermate enthousiast over mijn fiets en wil er onmiddellijk ook zo een kopen dus verwijs ik ‘m naar de Vakantiefietser. Misschien heeft hij nu ook een onderwerp voor zijn andere bovenarm :-). De grensovergang naar Nicaragua is op zijn zachts gezegd nogal chaotisch. Na wat geharrewar over toeristenbelasting en administratieve kosten die persé in Cordoba (Nicaraguaanse valuta) moeten worden voldaan moet ik nog even in het donker een geldwisselaar zoeken. Uiteindelijk mag ik verder en fiets in het duister Nicaragua in, een prima weg blijkt tot mijn verrassing: mooi glad asfalt en weinig verkeer, dat belooft! ‘Geen lekke banden meer’ denk ik nog optimistisch. Daarentegen is het hotelletje (in het grensstadje Somotillo) het absolute dieptepunt van overnachtingen dat ik tot nu toe heb meegemaakt. De naam ervan weet ik al niet meer (blijkbaar al verdrongen) maar de ontvangst werd gedaan door een totaal ongeïnspireerde wat dikkere (wat heet) dame die onbeschaamd een belachelijk bedrag vraagt. Ze is op zijn zachtst gezegd onbehulpzaam ook al wordt ze direct betaald zonder sputteren omdat ik eindelijk wil gaan liggen. Ik moet even wachten tot de kamer ‘gereed’ is, dat is exact 3 seconden waarbij ze met de Airwick spuitbus door de kamer gaat. Bij nader inzien blijkt er geen lopend water op het ‘toilet’ maar een grote ton met wat onduidelijk ogend water waar ik me mee kan wassen en met een bakje ook het toilet kan doorspoelen dat ik meteen doe omdat de vorige eigenaar blijkbaar nog niet klaar was. Langs de ton hangt een ‘handdoek’, een soort gordijntje dat ze volgens mij net van oma’s raam hebben gegrist, inclusief ‘n gouden borduurrandje. Na een halfuur begrijp ik waar de Airwick spuitbus voor was, de kamer begint sterk naar dode hond te ruiken. Wonder boven wonder blijkt de Airco wel te functioneren. Alhoewel ‘functioneren’ een groot woord is voor het zwakke lauwwarme briesje dat met 90 dB de kamer in wordt gejaagd, en nu snap ik ook ineens waar die lucht van de dode hond van af komt. Dan maar slapen met 40C, maar eerst nog even een biertje aan de ernaast liggende bar om bij te komen. Deze blijkt volgeladen met travestieten (of transseksuelen, ik kan het allemaal niet goed beoordelen in het halfdonker) die graag op van alles getrakteerd willen worden en ik kan nog net met het biertje mijn kamer opvluchten. Een aparte ontvangst in Nicaragua, ik ben benieuwd naar de rest.
(18-2-2016 Afstand: 107 km Hoogte: 455 m Totale afstand: 12.996 km)